Verhalen van Rode Kruis vrijwilligers!
💌 Inspiratie nodig? Ontdek de verhalen!
Lees de anonieme verhalen van vrijwilligers die werken met mensen in eenzaamheid. Laat je raken en schrijf een boodschap die écht warmte brengt. Want iedere glimlach telt! ✨
Getuigenis van een zorgbibvrijwilliger:
Sinds 2012 in WZC in Tielt
Om de 2 weken ga ik in een WZC rond met de boeken van Rode Kruis-Vlaanderen. Het is een plezier om te zien hoe de bewoners ons verwachten, ze laten de deur open om zeker te zijn dat we zouden binnengaan.
Ze zien er naar uit om ons terug te zien, een boek te kiezen maar vooral om dat babbeltje met ons. We zien de mensen opfleuren als ze eens kunnen vertellen over hun familie, over vroeger en ook hoe ze zich voelen hoe eenzaam ze soms toch zijn. Dat moment doorbreekt hun dagelijkse routine en dat gunnen wij hen van harte.
"Wanneer komen jullie terug?" en " heel erg bedankt hé" horen we zo vaak, dan zijn wij blij en het doet ons ook deugd dat we die mensen dat moment kunnen geven.
Getuigenis van een bewoner:
WZC Paradijs in Lier
“Klop, klop aan de deur. Kom binnen. Dag meisje, madammeke.
Zo leuk dat je er weer bent. Ik heb je gemist. Ik zie altijd uit naar ons babbeltje.
(Het eerste wat ze altijd zegt) Ik zorg heel goed voor je boeken.
Rosa doet niet mee aan activiteiten, daarom is ze blij dat ze wat kan lezen.
Dat is leuker dan tv kijken en is ze een beetje weg uit de dagelijkse sleur. Je bevindt je dan in een andere omgeving (figuurlijk).